سرمایۀ اجتماعی و رقابت پذیری در نظام بین الملل

سرمایة اجتماعی همانند سرمایه های مادی از اهمیت بسزایی برخوردار است و نظریه پردازان دربارة تأثیر آن بر رشد کشورها، قلم فرسایی کرده اند. موفقیت در عرصة بین المللی بدون توجه به توانایی ها و قابلیت های هر کشور، میسر نمی شود. این قابلیت ها و توانمندی ها در اقتصاد بین الملل به ظرفیت رقابت پذیری تعبیر می شود. شاخص های دوازده گانه ای برای رقابت پذیری احصا شده که دارای ابعاد مختلفی است. در این پژوهش، به دلیل گستردگی موضوع رقابت پذیری، تنها چهار شاخص اصلی آن، تحقیق شده و تأثیر سرمایة اجتماعی بر رقابت پذیری بررسی شده است. پرسش اصلی پژوهش، آن است که «آیا بین سرمایة اجتماعی و توسعة شاخص های رقابت پذیری بین المللی رابطة معناداری وجود دارد؟». گردآوری داده ها و مطالعة مبانی نظری به الگوسازی و سازماندهی تحقیق منجر شده و همچنین، روش تحقیق به شکل کمی، برمبنای روش آزمون تی و آزمون فرضیات بوده است. تحلیل یافته های تحقیق نشان می دهد که بین شاخص های سرمایة اجتماعی و رقابت پذیری رابطة معناداری وجود دارد.